+
آیا سرچ‌ های گوگل قابل ردیابی است؟ بررسی امنیت و حریم خصوصی

آیا سرچ‌ های گوگل قابل ردیابی است؟ بررسی امنیت و حریم خصوصی

17 دقیقه

هر جست‌ و جویی که با گوگل انجام می ‌دهیم می‌ تواند فراتر از یک پاسخ کوتاه، به یک مجموعه داده تبدیل شود. داده ‌هایی که از جست ‌و جو ها، کلیک ‌ها و رفتار های آنلاین جمع‌ آوری می‌ شوند، امکان ساخت پروفایل ‌های دقیق‌ تری از کاربر را فراهم می ‌کنند. اما این ردیابی تا کجا ادامه می ‌یابد؟ چگونه داده‌ های ما ذخیره می ‌شوند و برای چه مقاصدی استفاده می ‌شوند؟ و مهم ‌تر از همه، چگونه می ‌توانیم کنترل بیشتری بر داده‌ های خود داشته باشیم؟ این مقاله  از مبنا تلکام با بینش فنی و کاربردی به این سوالات می ‌پردازد و تنها به داده‌ های مربوط به جست ‌و جو های گوگل و حریم خصوصی مرتبط با «ردیابی سرچ های گوگل» متمرکز است. هدف، ارائه تصویری روشن و کارآمد است تا بتوانید تصمیم ‌های آگاهانه‌ ای برای حفاظت از حریم خصوصی خود در فضای جست‌ و جو و اینترنت بگیرید.

ردیابی چیست و چرا مهم است؟

ردیابی در زمینه جست‌ و جو به فرایند جمع ‌آوری، ذخیره ‌سازی و تحلیل داده ‌های مربوط به رفتار کاربر اطلاق می ‌شود با هدف بهبود کیفیت خدمات، شخصی ‌سازی نتایج جست ‌و جو، ارائه تبلیغات هدف مند و گاهی اوقات تشخیص تقلب یا جلوگیری از سوء استفاده. وقتی از عبارت «ردیابی سرچ‌ های گوگل» صحبت می‌ کنیم، منظور داده‌ هایی است که در قالب سابقه جست‌ و جو، علایق کاربر، تاریخچه مشاهده و کلیک ‌های مربوط به نتایج یا ویدئو ها جمع ‌آوری می ‌شود. این داده ‌ها می‌تواند به صورت پیوسته گرد آوری شود تا الگو های طولانی ‌مدت رفتار کاربر شناسایی شود. برای بسیاری از کاربران، این ردیابی نمایی از بهبود تجربه کاربری ارائه می ‌دهد. موارد مانند نتایج مرتبط ‌تر، پاسخ‌ های سریع‌ تر و تبلیغاتی که به نظر می ‌رسد با علاقه‌ های کاربر هم سو است. اما از سوی دیگر، ترکیب داده ‌های متعدد با یک پروفایل واحد می ‌تواند به کاهش حریم خصوصی منجر شود و نگرانی ‌هایی را درباره کنترل و مالکیت داده ‌ها ایجاد کند. این تعادل بین سود تجربه کاربری و خطرات حریم خصوصی، نقطه کانونی بحث ما است.

داده ‌هایی که در واقعیت جمع ‌آوری می‌ شوند

در فرایند ردیابی سرچ های گوگل، مجموعه ‌ای گسترده از داده ‌ها جمع ‌آوری می ‌شود تا به سیستم‌ ها اجازه دهد که رفتار کاربر را بهتر درک و پیش‌ بینی کنند. یکی از ویژگی ‌های کلیدی این فرایند، ادغام داده ‌ها از سرویس‌ های گوناگون گوگل است تا تجربه یکپارچه ‌تری ارائه شود.

عبارت ‌های جست‌ و جو که کنار هم دسته ‌بندی می ‌شوند، عبارت‌ هایی که روی نتایج کلیک می‌ کنید و مدت زمانی که صرف هر نتیجه می ‌کنید، همگی به عنوان ورودی ‌های اصلی برای بهبود رندر نتایج و تبلیغات استفاده می ‌شود. همچنین داده ‌های مرتبط با دستگاه شامل نوع دستگاه، سیستم ‌عامل، شناسه ‌های دستگاه (مانند Android ID یا Advertising ID) و موقعیت مکانی تقریبی یا دقیق بسته به مجوز ها در قالب یک پازل بزرگ کنار هم قرار می‌ گیرند تا بتوان رفتار کاربر را در طول زمان ترسیم کرد.

علاوه بر این، تاریخچه استفاده از سایر سرویس‌ های گوگل مانند YouTube، Maps و سایر محصولات مرتبط می‌ تواند به همراه داده ‌های جست‌ و جو در یک پروفایل واحد قرار گیرد. این هم ‌پوشانی داده‌ ها به گوگل اجازه می ‌دهد تا تصویر گسترده ‌تری از علایق، ترجیحات، عادات مصرف محتوا و معمولا الگو های رفتاری کاربر بسازد.

داده‌ های صوتی نیز در برخی محیط‌ ها می ‌تواند نگهداری شود؛ هنگام استفاده از جست ‌و جو های صوتی یا دستیار های هوشمند، تبدیل گفتار به متن و داده ‌های صوتی ممکن است برای بهبود تشخیص صدا و پاسخ‌ ها نگهداری شوند. همچنین با توجه به سیاست‌ های تبلیغاتی، داده ‌های رفتاری در سطح تبلیغاتی هم جمع ‌آوری و تحلیل می ‌شود تا تبلیغات هدف مند با دقت بالاتری نمایش داده شوند.

در نهایت، ردیابی سرچ های گوگل می‌ تواند نقش مهمی در بهبود پلتفرم ‌های امنیتی و تشخیص تقلب ایفا کند، اما این فرایند نیز به طور هم‌ زمان با نگرانی ‌های حریم خصوصی مطرح می ‌شود. در واقع درست است که ذخیره کردن داده های کاربران می تواند در بلند مدت به مسائل امنیتی و شناخت رفتاری های مخرب کمک کند ولی از طرف دیگر امنیت خود کاربران نیز ممکن است به خطر بیفتد.

نکته مهم این است که داده‌ ها نه تنها به عنوان یک مدرک تاریخی از فعالیت شما در اینترنت، بلکه به عنوان دارایی ‌های تحلیلی برای تولید مدل‌ های یادگیری ماشین و بهبود سرویس‌ ها استفاده می ‌شوند. این مدل‌ها می ‌توانند از طریق تحلیل ترکیبی از داده‌ های جست‌ و جو، کلیک‌ ها، مدت زمان ماندن روی صفحات و روند های رفتاری، پیش ‌بینی ‌هایی درباره نیاز های آینده کاربر ارائه دهند.

از منظر حقوقی و اخلاقی، این داده ‌ها به‌طور عمیق با ارزش‌ های کاربر گره می ‌خورند و موضوعاتی مانند شفافیت کاربری، کنترل داده ‌ها، اطلاعات کاربری را مطرح می ‌کنند. بنابراین، بررسی دقیق فرایند های جمع‌ آوری، ذخیره‌ سازی و استفاده از این داده‌ ها اهمیت بالایی در حفظ امنیت و حریم خصوصی دارد.

چگونه داده‌ ها ذخیره می‌ شوند و چه مدت نگهداری می ‌شوند؟

داده‌ های مربوط به سرچ‌ های گوگل به صورت سازمان ‌یافته در سیستمی با معماری داده ‌ای پیچیده ذخیره می ‌شوند. گوگل از مدل ‌های داده‌ ای گسترده ‌ای استفاده می‌ کند که شامل داده‌ های خام و داده ‌های تفسیر شده است تا بتوانند با سرعت بالا به درخواست ‌های کاربر پاسخ دهند.

این داده‌ ها به صورت مرتبط با سرویس‌ های مختلف گوگل نگهداری می ‌شوند تا تجربه یکپارچه ‌تری فراهم آید. در این فرایند، داده‌ ها از طریق فرایند های همگام ‌سازی، ترکیب داده‌ ها از سرویس‌ های مختلف و ارتباط بین دستگاه‌ ها به یک پروفایل واحد تبدیل می‌شو ند تا حد امکان بتوانند رفتار کاربر را در طول زمان پیگیری کنند.

امنیت داده‌ ها با استفاده از رمز گذاری در حال انتقال (TLS) تضمین می ‌شود و نگهداری داده ‌ها طبق سیاست‌ های شرکت انجام می ‌شود. با این حال مدت زمان نگهداری هر دسته از داده‌ ها به تنظیمات حساب کاربری و حقوق کاربری شما بستگی دارد. گوگل امکان تعیین بازه‌ های حذف خودکار (Auto-Delete) را برای کاربران ارائه می ‌دهد تا فاصله زمانی بین نگهداری و حذف داده ‌ها را مشخص کنند.

اما در عمل، کاربران عادی به طور معمول با سه سطح از نگهداری داده ‌ها مواجه می ‌شوند: نگهداری داده‌ های پایه که برای ارائه خدمات ضروری لازم است، نگهداری داده‌ های دیجیتال برای بهبود مدل ‌های شخصی‌ سازی و تبلیغات، و نگهداری داده ‌هایی که به دلیل ترکیب با سرویس‌ های دیگر یا به عنوان سوابق امنیتی حفظ می ‌شوند.

برای مثال، تاریخچه جست‌ و جو، تاریخچه مشاهده و کلیک‌ ها می‌ توانند مدت زمان طولانی ‌تری نگهداری شوند تا الگو برداری دقیق ‌تری از عادات کاربری ایجاد کنند. از آن سو، کاربران می ‌توانند گزینه Auto-Delete را فعال کنند تا این داده‌ ها به صورت دوره ‌ای حذف شوند.

فعال ‌سازی این گزینه با توجه به بازه‌ های متفاوت مانند 3، 18 یا سایر مدت ‌های زمانی امکان ‌پذیر است و با این کار مصرف داده‌ ها و نگهداری طولانی ‌مدت به میزان قابل توجهی کاهش می ‌یابد. به طور کلی، آگاهی از این بازه‌ های نگهداری و ابزار های مدیریت داده ‌ها به کاربر امکان می ‌دهد تا کنترل بهتری بر داده‌ های خود داشته باشد.

آیا این داده‌ ها می‌ توانند شما را ردیابی کنند؟

اگر با حساب گوگل وارد شده باشید، داده ‌ها می ‌توانند به پروفایل شما در تمام سرویس‌ های گوگل متصل شوند و رفتار شما در YouTube، Maps، Chrome و سایر سرویس ‌ها به هم مرتبط شوند. این اتصال بین سرویس‌ ها به گوگل امکان می ‌دهد تا تصویر جامعی از ترجیحات و عادات شما بسازد. از سوی دیگر، حتی اگر از حساب گوگل خارج باشید هم ردیابی ممکن است وجود داشته باشد. آدرس IP، کوکی ‌ها، شناسه‌ های دستگاه و دیگر داده‌ های مرورگر می ‌توانند برای تشخیص کاربر و تطبیق رفتار او با دستگاه‌ های مختلف استفاده شوند.

در مواردی که کاربر از چند دستگاه استفاده می‌ کند یا از شبکه ‌های عمومی بهره می ‌برد، احتمال وجود ترکیبی از داده ‌ها وجود دارد که منجر به شناسایی یا تشخیص دقیق‌ تر کاربر می ‌شود. در این فرایند، فناوری‌ های پشت صحنه مانند کوکی ‌ها، اثر انگشت (Fingerprint) مرورگر و داده‌ های شبکه ‌ای نقش کلیدی ایفا می ‌کنند. با وجود رمز گذاری در حال نقل و انتقال داده‌ ها، محتوای دقیق جست‌ و جو در حالت عادی برای سایرین قابل دسترسی نیست، اما گوگل می ‌تواند این داده‌ ها را بر اساس سیاست‌ های داخلی و اهداف تجاری پردازش کند و به عنوان ورودی برای بهبود سرویس‌ ها استفاده کند. این نکته نشان می ‌دهد که هر کاربر باید با دقت تصمیم بگیرد که کدام سرویس ‌ها، چه سطحی از اشتراک‌ گذاری داده‌ها و چه تنظیماتی از نظر حریم خصوصی را قبول می ‌کند.

چطور می‌شود جلوی ردیابی را گرفت یا آن را کاهش داد؟ راهکارهای اجرایی

چطور می‌شود جلوی ردیابی را گرفت یا آن را کاهش داد؟ راهکارهای اجرایی

برای حفظ حریم خصوصی در سطح سرچ‌ های گوگل، جهت جلوگیری از ردیابی سرچ های گوگل می‌ توان از ترکیبی از تنظیمات حساب کاربری، روش‌ های مرور امن و تغییر رفتار کاربری استفاده کرد. نخست، کنترل‌ های حساب گوگل نقش تعیین ‌کننده ‌ای در کنترل داده ‌ها دارند. با مراجعه به بخش Data & Privacy می‌ توانید داده های مربوط به صوت و داده های مربوط به مکان و… را مدیریت کنید و به طور موقت یا دائم خاموش کنید.

همچنین امکان فعال ‌سازی Auto-Delete برای این دسته از داده‌ ها وجود دارد تا با گذشت زمان، داده‌ های قدیمی از پروفایل کاربری شما حذف شوند. خاموش کردن Web and App Activity، زمانی که به دنبال کاهش رد گیری هستید، می ‌تواند به کاهش ذخیره داده‌ ها کمک کند. در کنار این، مدیریت سطح دسترسی از طریق تنظیمات تبلیغاتی برای Ads Personalization، حذف یا کاهش داده‌ های مربوط به علاقه‌ مندی ‌ها و تنظیمات مربوط به تبلیغات می ‌تواند گام مهمی باشد. این روند به کاربر اجازه می‌ دهد تا تبلیغات کمتر تهاجمی و بر پایه داده‌ های کمتری نمایش داده شود.

مرور خصوصی و مدیریت کوکی ‌ها نیز از ابزار های مؤثر برای کاهش ردیابی هستند. استفاده از حالت مرور خصوصی در مرورگر ها (Incognito)، پاک‌ سازی منظم کوکی‌ ها و محدود سازی کوکی‌ های شخص ثالث می‌ تواند از دسترسی دائمی به تاریخچه رفتار شما جلوگیری کند. با این حال باید به خاطر داشت که مرور خصوصی به طور کامل امنیت یا ناشناسی را تضمین نمی‌ کند و برخی داده‌ ها مانند آدرس‌ های DNS یا کوکی‌ های محلی ممکن است خارج از حالت Private قرار بگیرند.

برای کاربرانی که روی حافظت از اطلاعات خود حساس هستند، استفاده از موتور های جست‌ و جوی حریم خصوصی-محور مانند Startpage یا DuckDuckGo در کنار بلاک ‌کننده ‌های تبلیغات قدرتمند، ترکیبی مناسب است تا ردگیری گوگل به حداقل برسد. در کنار موتور های جستجوی خصوصی، استفاده از VPN می‌ تواند آدرس IP شما را پنهان کند و مسیری امن برای جست‌ و جو ها فراهم کند.

با این وجود، VPN تنها داده ‌های مسیر شبکه را مخفی می‌کند و برخی داده‌ های مربوط به متا دیتا مانند الگو های رفتاری یا دامنه ‌های بازدید شده همچنان قابل مشاهده هستند. بنابراین، ترکیبی از VPN و مرور امن همراه با تنظیمات دقیق حساب کاربری، بیشترین بازده را در کاهش ردیابی فراهم می ‌کند.

برای کنترل داده‌ های قدیمی و موجود، رفتن به My Activity و حذف تاریخچه‌ ها یا تعیین الگو های نگهداری داده‌ ها گزینه ‌ای کارآمد است. کاربر می ‌تواند جست‌ و جو ها، ویدئو ها و کلیک‌ های گذشته را پیدا کرده و حذف کند یا از طریق گزینه ‌های مدیریت داده‌ ها همه موارد گذشته را حذف کند.

این اقدام برای کاربرانی که به دنبال حفظ حریم خصوصی در سطح گسترده هستند، اهمیت دارد. همچنین با توجه به مسئولیت‌ های سازمانی و محیط‌ های کاری، استفاده از موتور های جست‌ و جو خصوصی و VPN در محیط‌ های سازمانی می‌ تواند به محدود سازی ردیابی و حفظ امنیت اطلاعات کمک کند. در نهایت، پیکر بندی دقیق دستگاه‌ های اندرویدی و مرورگر ها از اهمیت بالایی برخوردار است.

نکته ‌های فنی برای کاربران حرفه‌ای

برای کاربران حرفه ‌ای، نکاتی فراتر از تنظیمات ساده وجود دارد. Do Not Track یا درخواست‌ های مربوط به عدم ردیابی در برخی مرورگر ها وجود دارد، اما پذیرش این درخواست از جانب وب‌ سایت ‌ها و سرویس‌ ها همیشه قابل اعتماد نیست و بسیاری از سرویس‌ ها به آن به طور کامل پاسخ نمی‌ دهند.

بنابراین، نباید به Do Not Track به عنوان تنها ابزار حفاظت اعتماد کرد. داده‌ های ابزار های ثالث همواره می‌ توانند از منابع مختلف جمع ‌آوری شوند و برای کاهش اثر این داده‌ ها، باید دسترسی ‌ها را به حداقل رساند و از ابزار های مدیریت داده استفاده کرد. در سطح سازمانی و شرکتی، اجرای سیاست ‌های فلو داده (Data Flow) و کنترل ‌های دسترسی کارآمد می ‌تواند ضریب ردیابی را در محیط‌ های شرکت کاهش دهد. همچنین نکته مهمی درباره VPN وجود دارد، گرچه VPN می‌ تواند آدرس IP را پنهان کند و ترافیک شبکه را رمز گذاری کند، برخی سرویس‌ ها ممکن است با VPN ها سازگار نباشند یا برخی ویژگی ‌های سرویس‌ ها محدود شوند. بنابراین، انتخاب سرویس VPN با سطح اکوسیستم پشتیبانی و سیاست‌ های حفظ حریم خصوصی دقیق، برای داشتن امنیت واقعی حیاتی است.

علاوه بر این، مفهوم رمز نگاری پایان به پایان (End to End Encription) یا مدل ‌های حریم خصوصی پیشرفته مانند Differential Privacy و Federated Learning که در حال ظهور هستند، می ‌تواند در آینده سطح حفاظت را افزایش دهد. این فناوری ‌ها سعی می‌ کنند داده‌ های کاربر را به گونه ‌ای جمع‌ آوری و آنالیز کنند که اطلاعات فردی به طور قابل استنتاجی باقی نماند و در عین حال بهبود مدل‌ های هوش مصنوعی ممکن باشد.

اگرچه این فناوری ‌ها هنوز به طور گسترده در کاربرد های روزمره منتشر نشده‌ اند، اما به عنوان چشم‌ انداز آینده‌ برای حفظ حریم خصوصی در فضای جست ‌و جو و اینترنت مطرح هستند. با دنبال کردن اخبار فناوری و به‌ روز رسانی ‌های پلتفرم ‌های محبوب مانند گوگل، کاربران حرفه‌ ای می ‌توانند از این تحولات بهره ‌مند شوند و گزینه ‌های حفاظتی بیشتری را به کار بگیرند.

جمع ‌بندی

ردیابی سرچ ‌های گوگل بخشی از مدل کار این شرکت است که برای بهبود تجربه کاربری و ارائه تبلیغات هدف مند، داده ‌ها را جمع‌ آوری و تحلیل می ‌کند. با این حال، این فرایند به طور دقیق همان جایی است که کاربر باید با آگاهی به مدیریت داده ‌ها و تنظیمات حریم خصوصی دست به کار شود. با استفاده از ابزار های موجود در Google Account، فعال ‌سازی Auto-Delete و خاموش کردن Web and App Activity، مدیریت موقعیت مکانی، و همچنین بهره ‌گیری از مرور امن و موتور های جستجوی خصوصی، می‌ توانید سطح کنترل خود بر داده‌ های شخصی را افزایش دهید.

کنار این، فناوری‌ های محافظتی مانند VPN و رویکرد های حرفه ‌ای ‌تر در سازمان ‌ها می ‌تواند سطح حفاظت را بهبود دهد. در نهایت، آگاهی از روش‌ های ردیابی، مدیریت داده ‌ها و رفتار های امن آنلاین، تنها راهی است که می‌ تواند به حفظ یک تجربه جست‌ و جوی امن و کارآمد منجر شود. در انتها در صورتی که همچنان نیاز به دریافت مشاوره در این زمینه دارید می توانید با کارشناسان ما در مبناتلکام در ارتباط باشید.

فهرست مطالب

    مقالات پیشنهادی

    ثبت دیدگاه

    keyboard_arrow_up
    طراحی و توسعه توسط